Conclusies
Een tweetal methoden om een tot een betere inschatting van de actuele sterkte van de waterkering te komen zijn in het kader van de toetsing en het ontwerp van het voorbeeldprofiel toegepast. Met behulp van de methode historisch onderzoek is een goede indicatie verkregen van de mogelijk hogere sterkte van de waterkering dan op basis van het hoofdonderzoek moest worden aangenomen. Vanwege aan-wezige onzekerheden werd het echter onverantwoord geacht deze verhoging ook daadwerkelijk in rekening te brengen. Wel was dit aanleiding om locaal onderzoek te verrichten om langs die weg hogere sterkteparameters te kunnen vaststellen. Het historisch onderzoek gaf immers wel aanleiding te vermoeden dat de sterkte-parameters een beduidend hogere waarde zouden hebben dan op grond van het hoofdonderzoek moest worden aangenomen.
A.5.2 Slotopmerkingen
Op een aantal punten zijn er verschillen tussen de uitwerking van de methode ‘historisch onderzoek’, zoals die in dit voorbeeld is beschreven, en de uitwerking van de methode ‘Bewezen Sterkte’ zoals die in hoofdstuk 4 van dit Technisch Rapport is beschreven. De oorzaak daarvan is gelegen in een aantal aanpassingen van de uitwerking van de methode in dit ‘Technisch Rapport Actuele Sterkte van Dijken’ ten opzichte van de oorspronkelijke uitwerking van de methode in het ‘Onderzoeksrapport voor de bepaling van de Actuele Sterkte van rivierdijken’ [16]. Het beschreven voorbeeld is afkomstig uit de praktijk, en nog gebaseerd op genoemd onderzoeksrapport. Er is voor gekozen om het voorbeeld zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke vorm in stand te houden, en dus niet aan te passen op de enigszins veranderde uitwerking van de methode ‘Bewezen Sterkte’. Belangrijkste verschillen tussen beide uitwerkingen zijn:
- In het voorbeeld wordt de stabiliteitfactor in de historische belastingsituatie berekend uitgaande van karakteristieke waarden voor de sterkteparameters. Dit is een conservatieve benadering omdat dit leidt tot een hogere stabiliteitfactor in de historische situatie en daarmee een lagere opwaardering van de stabili-teitfactor in de toets- of ontwerpsituatie. In de huidige uitwerking van de methode wordt er van uitgegaan dat sterkteparameters omgeven zijn met een systematische onzekerheid, waarmee volgt dat voor de berekening van de sta-biliteitfactor voor de historische situatie in beginsel moet worden uitgegaan van dezelfde rekenwaarden van de sterkteparameters als waarvan in de berekening voor de toets- of ontwerpsituatie is uitgegaan. De huidige uitwerking volgt daarmee een scherpere benadering.
- In het voorbeeld wordt in de berekening van de correctiefactor (op basis van de stabiliteitfactor in de situatie ten tijde van het historisch hoogwater) de schadefactor als extra veiligheid in rekening gebracht. Deze zit er daarmee dubbel in, omdat ook bij de beoordeling van de eventueel opgewaardeerde stabiliteitfactor voor de toets- of ontwerpsituatie deze schadefactor in rekening moet worden gebracht. In de huidige uitwerking van de methode is deze extra veiligheid geschrapt, mede omdat deze niet expliciet is gerelateerd aan een bepaalde vorm van onzekerheid. De huidige uitwerking volgt daarmee een scherpere benadering.
- In het voorbeeld is in de stabiliteitsanalyse van de historische situatie slechts zeer summier ingegaan op de vergelijkbaarheid met de huidige situatie. Dit is mede te wijten aan het feit dat er slechts weinig over de historische situatie bekend was. De enige min of meer harde feiten zijn de piekwaterstand en de constatering dat de dijk destijds is blijven staan, vermoedelijk zonder waar-genomen tekenen van instabiliteit. Onzekerheden aangaande vergelijkbaarheid van ontwikkelde waterspanningen en bovenbelasting worden echter niet expliciet afgedekt. Voorts ontbreekt een expliciete vergelijking van historische profielen met de huidige profielen. Dit alles is volgens de ‘nieuwe’ uitwerking van de methode wel een vereiste, en met name vanwege de laatst genoemde tekort-koming zou, net als in het voorbeeld, ook volgens de ‘nieuwe’ uitwerking van de methode een opwaardering op grond van overleven van het historisch hoogwater niet acceptabel zijn. Wel zou op grond van de beschikbare informa-tie zeer waarschijnlijk eveneens besloten worden dat locaal onderzoek kansrijk is en mogelijk veel winst kan opleveren.
