De beoordeling van het faalmechanisme instabiliteit buitenwaarts betreft een controle van de weerstand tegen afschuiven van een grondlichaam [3]. In de Eenvoudige toets (toetslaag 1) vindt deze beoordeling plaats op basis van een geometrische toets, waarin wordt nagegaan of het profiel van de dijk en de breedte van het voorland voldoen aan veilige afmetingen.
In de Gedetailleerde toets (toetslaag 2) wordt de beoordeling van de macrostabiliteit buitenwaarts uitgevoerd met een glijvlakanalyse op basis van ongedraineerde schuifsterkteparameters (met CSSM) zoals ook bij macrostabiliteit binnenwaarts (STBI) (hoofdstuk 2). Daarbij wordt de waterspanning veiligheidshalve op het niveau verondersteld dat optreedt bij de maximale buitenwaterstand. De criteria voor “snelle val” zijn locatie afhankelijk (bovenrivieren, benedenrivieren, IJssel/Vecht delta) en zijn uitgewerkt in het TR Ontwerpbelastingen Rivierengebied [4].
