Optimalisatie van de mate van afschuiving - Methode ‘Restbreedte bij Overhoogte’

Optimalisatie van de mate van afschuiving

Een optimalisatie van de mate van afschuiving van de grondmoot kan verkregen worden door de stabiliteitfactor van de grondmoot bij afschuiving te bepalen. Indien een glijcirkel gaat glijden verandert de stabiliteitfactor: het aandrijvend moment neemt af, terwijl het tegenwerkend moment toeneemt. Als op basis van dit principe het punt wordt berekend waarop de nieuwe evenwichtssituatie zal worden bereikt, dan zal blijken dat veelal een veel geringere mate van afschuiving dan over de halve kerende hoogte wordt gevonden. Dit is uiteraard gunstig voor de omvang van het berekende restprofiel. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat door het afschuiven de sterkte-eigenschappen van de grond langs het glijvlak veelal negatief zullen worden beïnvloed. Dit is met name het geval indien de grond uit klei bestaat. De vervorming leidt dan tot verkneding van de klei, waardoor de schuifsterkte van de klei mogelijk sterk afneemt. Deze afname van de sterkte dient uiteraard in de berekening te worden meegenomen. Voor de achtergronden van deze optimalisatie wordt verwezen naar het rapport ‘Zonering binnentalud, implementatie in Mstab’ [34].