Sinds jaar en dag wordt kalksteen voorgeschreven als steenslag voor open steenasfalt vanwege de vermeende goede hechting. Voor deze hechting wordt echter geen onderzoekmethode voorgeschreven.
Ervaringen bij kust- en oeverwerken in diverse landen hebben geleerd dat kalksteen niet altijd het beste resultaat geeft. Daarom is de zogenaamde “Queensland Test” ingevoerd, een Australische hechtproef die zeer onderscheidend laat zien welke steen-bitumencombinatie goed bestand is tegen de onthechtende invloed (stripping) van water.
In de Queensland Test worden 50 steentjes met hun vlakke zijde in een dunne laag bitumen gedrukt en 24 uur bij 60°C in een oven bewaard. Vervolgens wordt het geheel 4 dagen in een waterbad geplaatst bij 50°C, waarna de stenen met een tang uit de bitumenlaag worden getrokken. De hechtlagen worden geclassificeerd naar de mate van stripping: klasse 0, geen stripping (< 10 %), klasse 1, gedeeltelijk gestript (10-90 %) en klasse 2, volledig gestript (> 90 %). Door voor alle steentjes de klasseringen op te tellen en te delen door 100% wordt mate van stripping berekend. Als eis wordt een maximumpercentage stripping van 25% gehanteerd. Voordeel van deze methode is, naast het onderscheidend vermogen, de mogelijkheid om het in het werk te gebruiken bitumen mee te testen. Daarnaast kan bij gebleken hoge stripping ook worden vastgesteld wat het effect is van hechtverbeteraars (dopes). Aanbevolen wordt om bij het onderzoek ook een steensoort als calibratiemateriaal mee te nemen, waarvan de eigenschappen bekend en constant zijn. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de Noorse steensoort Norit, die heel constant in kwaliteit is en waarmee bovendien veel ervaring is opgebouwd.
