Algemene beschrijving ‘Actuele Sterkte’
‘Actuele Sterkte’ omvat momenteel vier in meer of mindere mate samenhangende beoordelingsmethoden voor het aspect binnenwaartse macrostabiliteit. Deze vier methoden zijn achtereenvolgens:
-
‘Restbreedte bij Overhoogte’
Overgedimensioneerde dijken, die gekenmerkt worden door overbreedte
en/ of overhoogte, kunnen na een eerste afschuiving van het binnentalud over voldoende restprofiel beschikken om ook na secundaire afschuivingen hoge waterstanden (Toetspeil of MHW) veilig te kunnen keren.
-
‘Bewezen Sterkte’ (deterministisch)
De berekende stabiliteitfactor wordt gecorrigeerd op grond van voorkennis omtrent het gedrag van de dijk bij in het verleden aantoonbaar opgetreden hoge waterstanden. De methode gaat er vanuit dat de schijnbare tegenstelling tussen overleven van een historisch hoogwater en een voor die situatie bere- kende stabiliteitfactor met een waarde kleiner dan 1,0 geheel te wijten is aan een te conservatieve inschatting van de schuifsterkte eigenschappen.
-
‘Probabilistische stabiliteitsanalyse’
Door middel van de probabilistische stabiliteitsanalyse kunnen aanwezige onzekerheden geheel of gedeeltelijk expliciet worden meegenomen in de beoordeling van de stabiliteit. Beoordeling van de stabiliteit op basis van een probabilistische analyse komt neer op het vaststellen van een instabiliteitkans in plaats van een stabiliteitfactor. Door middel van Bayesian Updating van de instabiliteitkans kan ook bewezen sterkte in de probabilistische stabiliteits- analyse worden meegenomen.
-
‘Locaal Onderzoek’
Voorspelling vooraf van de mogelijke winst die behaald kan worden met labora- toriumproeven op locaal gestoken monsters. Weliswaar bieden de bestaande Leidraden en Technische Rapporten reeds de mogelijkheid locaal onderzoek
uit te voeren, maar wordt geen indicatie gegeven van de kans dat dit locale onderzoek ook werkelijk resulteert in hogere sterkteparameters of gunstigere ontwerpuitgangspunten.
De beschreven methoden sluiten aan bij de bestaande veiligheidsbeschouwingen zoals verwoord in de huidige Leidraden en Technische Rapporten, en maken gebruik van de geboden ruimte aangaande de modellering van de ruimtelijke verdeling van waterspanningen en (schuif)sterkte. Er wordt niet getornd aan de bestaande veiligheidsnorm.
De methoden hebben gemeen dat onzekerheden, die bij toepassing van de huidige ontwerprichtlijnen door middel van veilige, conservatieve inschattingen moeten worden afgedekt, nader worden onderzocht en onder bepaalde voorwaarden kunnen worden verkleind. Bij toetsing van bestaande waterkeringen kan dit leiden tot de conclusie dat de stabiliteit van de waterkering toch voldoet of beter is dan oorspronkelijk bepaald. Bij een verbetering van de waterkering wordt een geredu- ceerd verbeteringsontwerp gevonden. In beide gevallen kan toepassing van ‘Actuele Sterkte’ een aanzienlijke besparing in de kosten opleveren.
Op de toepassing van ‘Actuele Sterkte’ voor andere faalmechanismen dan binnenwaartse macrostabiliteit wordt in paragraaf 2.5 ingegaan.
