Voor een breuksteenbekleding (zowel voor een gehele breukstenen taludbekleding als voor een (gedeeltelijke) overlaging) bestaat de toetsing uit het controleren of de steengradering voldoet aan de ontwerpcriteria (zie hoofdstuk 3 van katern I van dit document) bij de hydraulische belasting bij toetscondities (de voorgeschreven Hydraulische Randvoorwaarden). Er wordt echter geen veiligheidscoëfficiënt toegepast. In hoofdstuk 6 is dit verder toegelicht.
Voor het uitvoeren van de toetsing dienen de volgende gegevens te worden verzameld:
-
hydraulische randvoorwaarden
-
taludhelling
-
aanwezige breuksteen sortering
-
laagdikte
-
breedte teen
-
lengte overlapping
-
soortelijke massa van de stenen
Als er geen betrouwbare ‘as-built’-tekeningen zijn, dan moeten de eigenschappen in het veld opgemeten worden.
Katern II: Toetsing
Altijd moet de kwaliteit van de breuksteen (steen zelf of van de laag) ter plekke gecontroleerd worden. Door stormen kunnen stenen verplaatsen, wegspoelen of zelfs breken.
De kern van de toetsing voor bekledingen wordt gevormd door rekenregels die zijn afgeleid van de formules van Van der Meer voor stabiliteit van breuksteen onder golfaanval. De maatgevende belasting op een breuksteenbekleding met losse breuksteen wordt gevormd door de golfklap in combinatie met de golfterugloop over de bekleding.
Voor de berekeningen zijn de golfparameters van belang die horen bij de maatgevende waterstand; deze ligt voor een breuksteenoverlaging op het niveau van de bovenste steen plus 1/3 Hsvan de te beschermen steenzetting, zie ook Figuur 3-1.
In het geval van een teenbestorting dient gezocht te worden naar de maatgevende golfhoogte met de bijbehorende waterstand, net als voor het ontwerp, zie ook paragraaf 1.1.
Overige parameters in de stabiliteitsformules moeten ingevuld worden zoals beschreven in hoofdstuk 6. Het te hanteren schadegetal behorende bij de taludhelling is afhankelijk van de grootte van het volume aan ‘reserve’-breuksteen boven de afgekeurde steenzetting en van de laagopbouw van de bekleding.
De S-waarden en Nod-waarden die in de toetsing gebruikt moeten worden hebben een ondergrens en bovengrens. Wanneer in de toetsing aan de ondergrens wordt voldaan dan zal de constructie een score goed krijgen. Wanneer de stabiliteit van de constructie valt binnen de onder- en bovengrens is de score geavanceerd. Wanneer ook niet aan de bovengrens wordt voldaan dan is de score onvoldoende. De ondergrens in de toetsing is gelijk aan de ontwerpwaarde. De veiligheidscoëfficiënt wordt echter nu op 1,0 gezet, terwijl in het ontwerp met 1,1 wordt gerekend.
Bij een score ‘onvoldoende’ voor de breuksteenbekleding kan de score worden opgewaardeerd tot ‘voldoende’ als de reststerkte van het gehele dijklichaam ten aanzien van erosie volstaat. Voor overlagingen geldt in eerste instantie dat daarbij wordt aangenomen dat de toplaag van de onderliggende steenzetting ‘onvoldoende’ scoort en dus direct faalt als de breuksteenoverlaging faalt. Daardoor moet alleen de toetsing op de reststerkte van toplaag, onderlaag en kernmateriaal worden uitgevoerd, zie hoofdstuk 7 in het Deel 2: Steenzettingen van deze Handreiking Dijkbekledingen [2015].
Voordat de berekeningen worden gemaakt dient allereerst te worden nagegaan of de te toetsen constructie voldoet aan de toepassingsgrenzen van de rekenregels op basis van tabel
5.24 en 5.26 uit de Rock Manual. Als dat niet het geval is, is een geavanceerde toetsing nodig. Als de rekenregels wel toepasbaar zijn, kan het resulterende schadegetal direct tot een eindscore ‘goed’, ‘voldoende’ of ‘onvoldoende’ leiden. In tussenliggende gevallen wordt een eindscore bereikt door een geavanceerde toetsing uit te voeren.
In een geavanceerde toetsing wordt de hulp van experts ingeschakeld om de specifieke situatie te beoordelen. Hierbij kan het nodig zijn de stabiliteit van de constructie via (kleinschalige)
