Zoeken in deze site

Bezwijkmechanismen van aanverwante bekledingstypen - Faalmechanismen steenzetting

Bezwijken van geschakelde steenzettingen

Voor geschakelde steenzettingen gelden globaal dezelfde bezwijkmechanismen als
voor standaardsteenzettingen. De onderlinge verbinding maakt de toplaag iets
stabieler. Blokkenmatten kunnen bezwijken door het losraken en omklappen van
hoekelementen onder golfaanval. De interactie tussen de blokken en de mat wordt
meestal pas gemobiliseerd wanneer er beweging ontstaat. Wanneer de mat gaat
bewegen kan de ondergrond gaan schuiven waardoor er schade ontstaat, het
taludprofiel krijgt dan een S-vorm.

Bezwijken van doorgroeistenen

Het maatgevende faalmechanisme voor doorgroeistenen is de uitspoeling van grond
vanuit de gaten in de toplaagelementen. Hierdoor wordt de toplaag ondermijnd. Dit is
alleen mogelijk als de grasbekleding in de gaten bezwijkt. Bij grasbekleding met
doorgroeistenen ontstaat weliswaar eerder initiële schade dan bij gewone
grasbekleding, maar de uiteindelijke schade is kleiner.

Bezwijken van ingegoten steenzettingen

Penetratie met beton of asfalt kan de toplaag waterdicht maken en zoveel extra
samenhang tussen de toplaagelementen tot stand brengen dat het geheel fungeert als
een plaatbekleding. Voor dit bekledingstype zijn drie bezwijkmechanismen van belang:

  • Oplichten van de toplaag;
  • Afschuiving;
  • Materiaaltransport.

De mechanismen afschuiving en materiaaltransport zijn niet principieel anders dan
voor standaardsteenzettingen; daarvoor wordt dus verwezen naar paragraaf 14.4 en
paragraaf 14.5. In deze paragraaf wordt verder ingegaan op het mechanisme
oplichten van de toplaag dat specifiek geldt voor ingegoten bekledingen.

Een ingegoten toplaag kan oplichten door golfbelasting (via drukopbouw in de
granulaire laag), door statische wateroverdruk of door een combinatie van beide.
Vanaf een bepaalde mate van oplichten kunnen scheuren in de toplaag ontstaan, maar
dit leidt nog niet direct tot falen van de toplaag. Het maatgevende mechanisme is dat
er ruimte ontstaat tussen toplaag en granulaire laag op het moment dat er een
aanzienlijke stroming is in de granulaire laag. Als deze ruimte groot genoeg is, zal
migratie van het granulaire materiaal optreden. Op den duur leidt dit tot vervorming
van het profiel, waardoor de samenhang van de bekleding verloren gaat. Een
ingegoten, en dus volledig waterdichte, teenconstructie is ongunstig voor de stabiliteit.

Als niet zeker is dat de toplaag fungeert als plaat, moet niet alleen rekening worden
gehouden met oplichten van de toplaag, maar ook met het bezwijkmechanisme
toplaaginstabiliteit van een standaardsteenzetting (zie paragraaf 14.3). Dit is het geval
bij een oppervlakkig gepenetreerde (overgoten) steenzetting of als getwijfeld wordt
aan de kwaliteit van het penetratiemateriaal; bij ontwerp is dat niet relevant.

Bron

Handreiking Dijkbekledingen Deel 2: Steenzettingen (HDD2)

Hoofdstuk
Faalmechanismen steenzetting
Auteur
Cirkel J., C. van Dam, E. van den Akker, J.W. Nell
Organisatie auteur
Deltares
Opdrachtgever
Rijkswaterstaat WVL en Projectbureau Zeeweringen
Verschijningsdatum
2015
PDF

Over versie 1.0: 29 juni 2018

Tekst is letterlijk overgenomen uit brondocument.