Aanbrengen en verdichten
Ten aanzien van de invloed van het watergehalte op de verwerkbaarheid van klei is reeds in paragraaf 3.3.6 aan de orde geweest. Enkele overige aspecten die van belang zijn voor het aanbrengen en verdichten zullen in de onderhavige paragraaf worden besproken.
Klei die aangevoerd is ter verwerking in een dijk, bestaat uit losse brokken en kluiten, waarvan de afmetingen afhankelijk zijn van de samenstelling, de vochttoestand en de wijze van winning. De bedoeling van verdichten is om deze brokken in elkaar te werken op een zodanige wijze dat de grote porieen en holten tussen de brokken worden dichtgedrukt.
Om een optimale verdichting te verkrijgen, moet de klei worden aangebracht in lagen van maximaal 0,40 m dikte, die ieder afzonderlijk door een bulldozer worden verdicht.
Door tegen een helling op rijdend de klei te verdichten ontstaat een grotere zwaartekrachtcomponent, waardoor een effectievere verdichting optreedt. Verdichten met een machine op banden geeft een te hoge contactdruk direkt onder de band, tenzij met zeer lage bandenspanning wordt gewerkt. Bij verwerking met de bak van een hydraulische kraan wordt geen goede verdichting verkregen.
Klei mag niet in bevroren toestand worden verwerkt. De reden hiervoor is dat een goede verdichting dan niet mogelijk is.
Na verdichting moet de droge dichtheid tenminste 97 /., van de proctordichtheid (eenpuntsproctorproef) bij het aanwezige watergehalte bedragen.
Door te sterk verdichten kan plaatvorming, versmering en verkneding optreden. Dit veroorzaakt een verlies aan stevigheid van de klei en de doorworteling verloopt zeer moeizaam en langzaam. Om die reden dient de klei die over het gemaakte werk wordt aangevoerd, versporend te worden uitgereden.
De klei dient zodanig te worden verwerkt dat door neerslag geen plassen op de klei kunnen blijven staan. De kleilagen dienen daartoe afwaterend te worden aan gebracht.
