Inleiding - Grondmechanische en geohydrologische aspecten

Grondonderzoek

Inleiding

Er is een veelheid aan grondonderzoekstechnieken. In § 4.4 komen de in de Nederlandse praktijk meest voorkomende technieken aan de orde. De technieken zijn onder te verdelen in twee categorieën,

terreinproeven:

• geofysisch onderzoek (§ 4.4.2);
• sonderingen (§ 4.4.3);
• boringen (§ 4.4.4);
• vinproeven  (§ 4.4.5);
• pressio-, dilato-, cone pressuremeter proeven (§ 4.4.6);
• meting van waterspanningen en stijghoogten (§ 4.4.7);
• elektrische dichtheidsmeting (§ 4.4.8.);
• doorlatendheidsproeven (§ 4.4.9 en §4.4.10);
• nucleaire dichtheidsmeting (Ref. Standaard RAW-bepalingen, proef 4.6)
• steekringmethode (Ref. Standaard RAW-bepalingen, proef 4.4).

laboratoriumproeven:

• bepalen van volumiek gewicht (Ref. Construeren met grond);
• doorlatendheidsproeven (§ 4.4.11);
• samendrukbaarheidsproeven  (§ 4.4.12);
• directe schuifproef (§ 4.4.13)
• DSS-proef (§ 4.4.13);
• triaxiaalproef (§ 4.4.13);
• zeefproef (Ref. Standaard RAW-bepalingen, proef 6.0)
• bepalen van plasticiteit (Ref. Standaard RAW-bepalingen, proef 15).

In de tabellen 4.4.1 en 4.4.2 staat vermeld welke proeven zich lenen voor het bepalen van de verschillende grondkarakterisiteken. Hierbij zijn geofysische technieken buiten beschouwing gelaten. Voor een uitgebreidere beschrijving wordt verwezen naar CUR 162 (Ref. Construeren met grond).