Zoeken in deze site

Silt (leem)

Definitie

De term silt (of leem) wordt gebruikt voor fijne grondsoorten (fijner dan zand), die weinig cohesief zijn en in contact met water zullen dispergeren (uiteenvallen). Het hoofdbestanddeel bestaat uit quartz.

Silt als mineraal (anorganisch) betreft de fractie van minerale deeltjes groter dan 2 μm en kleiner dan 63 μm.

Silt als grondsoort wordt geclassificeerd conform NEN-EN 14668 [NEN, 2020] en bestaat in het algemeen uit een mengsel van silt, lutum en zand, maar kan ook (een klein aandeel) organisch materiaal bevatten. Grondsoorten met deze eigenschappen komen in Nederland ook voor onder de benamingen leem en/of löss.

Gerelateerde artikelen

Literatuur

Geologie van Nederland

NEN-EN-ISO 14688-1:2019+NEN 8990:2020. Geotechnisch onderzoek en beproeving - Identificatie en classificatie van grond - Deel 1: Identificatie en beschrijving. NEN, juli 2020.

Richtlijn herstel en beheer (water)bodemkwaliteit

Van der Meulen, M.J., F.D. de Lang, D. Maljers, C.W. Dubelaar en W.E. Westerhoff.Grondsoorten en delfstoffen bij naam : Woordenboek van Nederlandse grondsoorten en gesteenten, en daarvan vervaardigde grondstoffen ; 2e licht gew. dr. Rijkswaterstaat (RWS DWW) en Nederlands Instituut voor Toegepaste Geowetenschappen (TNO ITG), rapport DWW-2003-093, januari 2003.