Invloed van tijdsafhankelijkheid buitenwaterstand op piping en heave
De getijdencomponent in het verval over een waterkering aan zee is in het algemeen aanzienlijk. Afhankelijk van de situatie zullen getijfluctuaties van de buitenwaterstand naar binnen toe in de zandlaag gedempt worden. Aanwijzingen hiervoor kunnen mogelijk verkregen worden aan de hand van 13-uursmetingen van de waterspanningsrespons. Voor het verkrijgen van een adequaat inzicht in de respons tijdens een stormopzet wordt verwezen naar het TR Waterspanningen bij Dijken [TAW, 2004].
Tijdsafhankelijke invloeden op piping en erosie zijn nog onvoldoende onderzocht. Hoewel theoretisch goed onderbouwde rekenmodellen ontbreken om de invloed van fluctuaties op het erosieproces af te schatten, kan bij sterke demping nabij het uittreepunt overwogen worden om slechts een deel van de getijamplitude in rekening te brengen bij de berekening van het aanwezige verval over de waterkering. Voor rivieren waarin de waterstand sterk stijgt, kan dit niet, omdat, zoals in de vorige paragraaf is beschreven, het mogelijk is dat het verhang in een niet stationaire situatie juist toeneemt. Voor piping is niet de amplitude in de stijghoogte, maar het maximale verhang maatgevend.
Voor het mechanisme heave geldt dat de momentane maximale gradiënt ter plaatse van het kwelscherm maatgevend is. Een eenvoudige methodiek om de tijdsafhankelijke gradiënt door getijfluctuaties, in een ondergrondconfiguratie met kwelschermen, te berekenen is niet voorhanden. Per geval zal een modellering met een multi-purpose EEM-programma voor grondwaterstroming en consolidatie moeten worden opgezet, en bij voorkeur afgeijkt op de resultaten van 13-uurs waterspanningsresponsmetingen.
