Bij de beoordeling van macrostabiliteit, is de ligging van het freatisch vlak in de dijk van belang. Bij de bepaling van de hoogte van het freatisch vlak dient rekening te worden gehouden met water dat in de oploopzone, kruin en het binnenbeloop van de dijk infiltreert (zie ook paragraaf 0).
Bij de beoordeling van het mechanisme macrostabiliteit binnenwaarts kan gebruik worden gemaakt van zonering [21]. Voor de toepassing van zonering geldt echter een grens van 0,1 l/s per m.
Bij zonering wordt rekening gehouden met het waterkerende vermogen van het restprofiel na het optreden van een afschuiving. Indien een dijk een zekere overbreedte heeft dan hoeft een afschuiving, zelfs als deze door de kruin gaat, niet direct te leiden tot het falen van de dijk. Ook het afschuiven van een berm of de kant van een teensloot hoeft niet te leiden tot inundatie, zodat voor de stabiliteitfactor van dergelijke glijvlakken een lagere eis geldt. Er wordt bij de zonering echter in beperkte mate rekening gehouden met de eventuele gevolgen van erosie door golfoverslag na het optreden van een afschuiving. Na een afschuiving komt de kern van de dijk bloot te liggen. Zeker in het geval van een zanddijk zal eventuele overslag snel tot erosie van het kernmateriaal leiden, gevolgd door falen van de dijk. In het geval van een kleidijk zal er zeker nog een zekere reststerkte tegen erosie aanwezig zijn. Het bepalen van de hoeveelheid erosie zal hierbij lastig zijn, omdat het patroon van scheuren dat ontstaat als gevolg van afschuivingen, de waterstroming over de dijk kan concentreren. Een kant en klaar recept voor het bepalen van de gevolgen van erosie van de dijkkern na een afschuiving is momenteel nog niet beschikbaar.
