De sterkte van zandige waterkeringen kan in theorie worden beïnvloed door de aanwezigheid van vegetatie. Bijvoorbeeld vegetatie die aanwezig is ter plaatse van het duinprofiel, zoals helmgras, of vegetatie rond de waterlijn of op de vooroever. Hierbij wordt opgemerkt dat het laatste type vegetatie in praktijk niet of nauwelijks voorkomt langs de Nederlandse kust.

Om te bepalen of vegetatie invloed heeft op de sterkte van de zandige waterkering, moet de vraag gesteld worden in hoeverre duinvegetatie een golf- of erosieremmende werking heeft of kan hebben. In relatie tot faalkansanalyses of beoordelingen is het goed om te benadrukken dat met name de extreme stormcondities relevant zijn, waarbij duinafslag optreedt.

In praktijk wordt aangenomen dat duinvegetatie tijdens zware stormcondities volledig wegslaat en dat deze daarom geen bijdrage levert aan de sterkte van zandige waterkeringen tijdens stormcondities.

Maar, daarbij wordt opgemerkt dat er ook studies zijn uitgevoerd waarin wordt gesteld dat vegetatie wel degelijk een positief effect kan hebben op de mate van erosie tijdens stormen, namelijk [Sigren, 2014] en [Feagin, et al., 2019]. Zoals aangegeven wordt hier in de praktijk echter geen rekening mee gehouden.

In theorie kan het lokaal aanwezig zijn van vegetatie ook leiden tot een discontinuïteit in de mate van afslag van het aangevallen duin. Vergelijkbaar met het effect van niet-waterkerende objecten en bij de overgang van hard naar zacht kan dit immers resulteren in enige extra afslag naast een beplantingszone. Dergelijke effecten zijn echter alleen te verwachten voor mildere omstandigheden. Voor echt zware stormen waarbij de vegetatie sowieso wegslaat lijkt dit effect verwaarloosbaar.