Vanouds zijn kwelschermen bij dijken geweerd, omdat ze gezien werden als ‘vreemde elementen’. Door de Commissie Boertien is echter aanbevolen om kwelschermen als mogelijke optie voor ‘uitgekiend ontwerpen’ niet uit te sluiten. Deze aanbeveling heeft ertoe geleid dat goede en gemakkelijk te gebruiken rekenmodellen voor controle op het mechanisme heave zijn ontwikkeld. Met name de zogeheten fragmentenmethode – een semi-analytisch rekenmodel dat door de Technische Adviescommissie voor de Waterkeringen (TAW, thans Expertise Netwerk Waterveiligheid, ENW) specifiek voor heavecontroles bij dijken of waterkerende kunstwerken met verticale kwelschermen is ontwikkeld – wordt in de praktijk veel gebruikt. Een beschrijving van de beschikbare rekenmodellen voor de berekening van het optredend verhang ten behoeve van de controle op het mechanisme heave is te vinden in de Handleiding overstromingskansanalyse kunstwerken.