De sterkte en/of stabiliteit van waterkerende kunstwerken moet groot genoeg zijn om de kans op bezwijken ten gevolge van extreme verval- en golfbelasting voldoende klein te houden. Bij zowel een beoordeling als een ontwerpverificatie van de eisen uit de Omgevingswet gaat het hierbij om een overstroming met significante gevolgen na het bezwijken of instabiel worden van het kunstwerk. Het faalmechanisme heeft dus betrekking op succesvol of deels succesvol gesloten waterkerende kunstwerken. Het faalmechanisme bestaat uit twee deel-faalmechanismen: bezwijken van de waterkerende constructieonderdelen (STCO) en instabiliteit van het kunstwerk en het aansluitende grondlichaam (STCG).

De komende paragrafen (zie gerelateerde artikelen) gaan dieper in op dit faalmechanisme.