Sinds 2017 is de overstromingskansbenadering van toepassing. Hierbij wordt meer expliciet uitgegaan van overstromingsgevolgen als faalcriterium. Mede door de in de [Leidraad Kunstwerken, 2003] gehanteerde termen ’waterbezwaar’ als faalcriterium en ’open keerpeil’ als maximaal toelaatbaar binnenpeil, lag de focus bij de overbelastingsbenadering op wateroverlast in plaats van substantiële gevolgen. Daar waar in de praktijk de overbelastingsbenadering wateroverlast gekoppeld was aan falen, zijn nu grote gevolgen (miljoenen euro’s schaden en/of één of meer slachtoffers) aangeduid als criterium voor falen. Daarnaast is falen van het kunstwerk nu opgedeeld in vier faalmechanismen (zie Figuur 1), waarvan betrouwbaarheid sluiting er één is.

Voor een nadere uitwerking van de huidige werkwijze en modellen wordt verwezen naar de lijst met gerelateerde artikelen.

Voor niet-sluiten geldt dat in de huidige praktijk, naast de kans op het niet-gesloten zijn van het kunstwerk, bij passeren van een hoogwatergolf gekeken wordt naar de reststerkte komberging en sterkte bodembescherming. Dit laatste wordt daarmee in tegenstelling tot de werkwijze voor 2017 direct betrokken bij het faalmechanisme niet-sluiten en niet apart beschouwd bij constructief bezwijken.