In dit hoofdstuk wordt een beschrijving gegeven van het faalmechanisme betrouwbaarheid sluiting van hoogwaterkerende kunstwerken. De basis van dit faalmechanisme staat beschreven in de Werkwijzer Ontwerpen Waterkerende Kunstwerken WOWK [Van Bree, et al., 2018]. Deze is gebaseerd op de [Leidraad Kunstwerken, 2003].

Een waterkerend kunstwerk in een waterkering is in eerste instantie daar aanwezig ten behoeve van een andere functie dan waterkeren. De primaire functie heeft betrekking op de wens om mensen, goederen, voertuigen of vloeistoffen en gassen de waterkering te laten passeren. Zonder deze primaire functie zou het kunstwerk immers niet nodig zijn. Vanwege de primaire functie dient een kunstwerk een opening te bieden in de waterkering. Deze opening in het bijzonder maakt dat een waterkerend kunstwerk zich onderscheidt van een waterkering bestaande uit dijken, kaden of duinen. Het faalmechanisme betrouwbaarheid sluiting is daarmee een uniek faalmechanisme dat alleen bij waterkerende kunstwerken^[1] speelt. Om een hoogwater te kunnen keren zal de opening en daarmee het kunstwerk (hoogwaterkerend) gesloten moeten worden. Totdat het hoogwater ten einde is moet de functie waterkeren op de gewenste wijze vervuld blijven.

De komende paragrafen (zie gerelateerde artikelen) gaan dieper in op het falen van de waterkering als gevolg van het niet (tijdig) sluiten van de waterkering ter plaatse van een kunstwerk.

^[1] Transportleidingen van bijvoorbeeld gas of water die de waterkering wel passeren maar niet direct buitenwater keren, worden in dit hoofdstuk niet beschouwd.