Grondeigenschappen kunnen worden bepaald met laboratoriumproeven. Sonderingen kunnen daarnaast ingezet worden om de schuifsterkte in beeld te brengen met behulp van correlaties, zie [Van Duinen, 2014]. Hierbij speelt een combinatie van grondeigenschappen en lokale eigenschappen over de toestand van de grondlagen een rol. Meer informatie is gegeven in het artikel Ongedraineerde sterkte uit correlaties met sonderingen. Hierin ligt de focus op de strategie voor het laboratoriumonderzoek.

De strategie hangt af van de fase waarin het project zich bevindt, de reeds beschikbare informatie en de specifieke behoefte voor aanscherping van de waarde van de parameters. In sommige gevallen heeft een beheerder al een uitgebreide proevenverzameling tot zijn beschikking of zijn er juist specifieke correlaties afgeleid voor het afleiden van sterkte uit sonderingen.

Het vaststellen van de grondopbouw, is daarom een noodzakelijke eerste stap. Voor de verschillende grondsoorten kan vervolgens met behulp van laboratoriumproeven de eigenschappen worden bepaald (zoals de sterkte en de stijfheid van de grondsoorten).

Het aantal laboratoriumproeven dat nodig is om de waarde voor een grondeigenschap af te leiden wordt meestal bepaald op basis van ervaring. Vanuit statistisch oogpunt zijn ten minste 6 proeven per grondlaag een veelgebruikte hoeveelheid. Meer informatie over de statistische achtergrond is opgenomen in het artikel Karakteristieke waarde op basis van een lokale proevenverzameling. Het optimum van het aantal proeven per grondlaag bevindt zich tussen de 6 en 10 proeven, maar meer proeven levert meestal geen aanscherping van de parameters op. Indien de spreiding op de parameters bij meer dan 10 proeven groot blijft, kan het nuttig zijn om opnieuw naar de grondsoorten te kijken. Het is mogelijk dat een andere indeling wenselijk is. Het bepalen van de grondeigenschappen op basis van laboratoriumproeven is dus een iteratief proces. Bij het opzetten van een onderzoeksstrategie kan het nuttig zijn hierop te anticiperen.