Zoeken in deze site

Inhoudsopgave


Bezwijkmechanismen van aan steenzettingen verwante bekledingstypen

Bezwijken van geschakelde steenzettingen

Voor geschakelde steenzettingen gelden globaal dezelfde bezwijkmechanismen als voor standaardsteenzettingen. De onderlinge verbinding maakt de toplaag iets stabieler. Blokkenmatten kunnen bezwijken door het losraken en omklappen van hoekelementen onder golfaanval. De interactie tussen de blokken en de mat wordt meestal pas gemobiliseerd wanneer er beweging ontstaat. Wanneer de mat gaat bewegen kan de ondergrond gaan schuiven waardoor er schade ontstaat, het taludprofiel krijgt dan een S-vorm.

Bezwijken van doorgroeistenen

Het maatgevende faalmechanisme voor doorgroeistenen is de uitspoeling van grond vanuit de gaten in de toplaagelementen. Hierdoor wordt de toplaag ondermijnd. Dit is alleen mogelijk als de grasbekleding in de gaten bezwijkt. Bij grasbekleding met doorgroeistenen ontstaat weliswaar eerder initiële schade dan bij gewone grasbekleding, maar de uiteindelijke schade is kleiner.

Bezwijken van ingegoten steenzettingen

Penetratie met beton of asfalt kan de toplaag waterdicht maken en zoveel extrasamenhang tussen de toplaagelementen tot stand brengen dat het geheel fungeert als een plaatbekleding. Voor dit bekledingstype zijn drie bezwijkmechanismen van belang:

  • Oplichten van de toplaag
  • Afschuiving
  • Materiaaltransport.

De mechanismen afschuiving en materiaaltransport zijn niet principieel anders dan voor standaardsteenzettingen. Hieronder wordt verder ingegaan op het mechanisme oplichten van de toplaag dat specifiek geldt voor ingegoten bekledingen.

Een ingegoten toplaag kan oplichten door golfbelasting (via drukopbouw in de granulaire laag), door statische wateroverdruk of door een combinatie van beide. Vanaf een bepaalde mate van oplichten kunnen scheuren in de toplaag ontstaan, maar dit leidt nog niet direct tot falen van de toplaag. Het maatgevende mechanisme is dat er ruimte ontstaat tussen toplaag en granulaire laag op het moment dat er een aanzienlijke stroming is in de granulaire laag. Als deze ruimte groot genoeg is, zalmigratie van het granulaire materiaal optreden. Op den duur leidt dit tot vervorming van het profiel, waardoor de samenhang van de bekleding verloren gaat. Een ingegoten, en dus volledig waterdichte, teenconstructie is ongunstig voor de stabiliteit.

Als niet zeker is dat de toplaag fungeert als plaat, kan niet alleen rekening worden gehouden met oplichten van de toplaag, maar ook met het bezwijkmechanisme toplaaginstabiliteit van een standaardsteenzetting. Dit is het geval bij een oppervlakkig gepenetreerde (overgoten) steenzetting of als getwijfeld wordt aan de kwaliteit van het penetratiemateriaal; bij ontwerp is dat niet relevant.

Literatuur

Cirkel, J., C. van Dam, E. van den Akker en J.W. Nell. Handreiking dijkbekledingen : Deel 2 Steenzettingen (HDD2). Rijkswaterstaat (RWS WVL) en Projectbureau Zeeweringen, januari 2015.

Over versie 1.0: 22 januari 2025

Versie 1.0