In dit artikel wordt ingegaan op de schematisatie van het dijkprofiel voor de analyse van een asfaltbekleding. Het profiel bevat de geometrie van de dijk vanaf het laagste niveau van de asfaltbekleding tot en met het niveau van de golfklapzone (zie het artikel Fenomenologische beschrijving asfaltbekleding buitentalud).

Regels voor schematisatie

Het gemeten dijkprofiel wordt geschematiseerd in de vorm van een reeks van profielpunten {x,z} die onderling zijn verbonden met rechte lijnen. De rechte lijnen tussen de profielpunten worden segmenten genoemd.

Voor de schematisatie geldt dat veranderingen in taludhelling binnen het dijkprofiel beneden het niveau van de golfklapzone als profielpunt kunnen worden beschouwd. Het onderste en bovenste profielpunt wordt bepaald door het niveau van de onder- en bovenrand van de asfaltbekleding.

Een gemeten dijkprofiel kan volgen uit een waterpassing en/of laseraltimetrie (zoals het Actueel Hoogtebestand Nederland AHN).

Taludhelling

Voor de analyse van een asfaltbekleding geldt: hoe steiler het talud, hoe zwaarder de golfbelasting (hoe groter de stootfactor) op de asfaltbekleding. Dit betekent dat bij de schematisering van het dijkprofiel erop moet worden gelet dat de steilste hellingen binnen een dijkvak moet terugkomen in het geschematiseerde profiel.

Golfklappen op een flauwer talud leveren mogelijk minder hoge stootfactoren op. Omdat geen metingen op taluds met hellingen flauwer dan 1:6 zijn verricht, kan niet worden aangetoond in hoeverre de belasting door golfklappen wordt gereduceerd door de flauwere taludhelling. Om die reden wordt aanbevolen om voor segmenten met een taludhelling flauwer dan 1:6, zoals bermen, de helling van het hieronder gelegen segment te hanteren, zie ook de Figuur.

Niveau asfaltbekleding

Omdat alleen asfaltbekledingen in de golfklapzone worden belast is het niveau van de onder- en bovenrand gelijk aan het laagste en hoogste niveau van de asfaltbekleding binnen een vak.