Hieronder wordt een fenomenologische beschrijving van het mechanisme dijkerosie gegeven. Dijkerosie kan optreden als gevolg van verhoogde hydraulische belastingen, mogelijk in combinatie met overige belastingen zoals aanvaringen, graverij of neerslag/droogte. Het mechanisme kan ook optreden als vervolgproces op initiële mechanismen zonder directe relatie tot dijkerosie.

Dijkerosie

Dijkerosie kan optreden wanneer een hydraulische belasting (waterstand, golfbelasting en/of stroming) schade toebrengt aan de dijkbekleding ofwel bestaande schade aan dezelfde bekleding vergroot. De dijkbekleding kan bestaan uit een groot aantal verschillende materialen met elk hun eigen kenmerken en weerstand tegen dijkerosie. De meest voorkomende dijkbekledingen zijn:

• Stortsteen
• Steenzetting
• Asfaltbekleding
• Grasbekleding

Voor elk bekledingstype zijn initiële mechanismen aan te wijzen die tot falen van de betreffende dijkbekleding kunnen leiden. Daarnaast heeft ook de ligging van het betreffende bekledingstype invloed op welk initieel mechanisme kan optreden. Zo verschilt het mogelijke initiële mechanisme voor grasbekleding in de golfklapzone van dat van grasbekleding in de oploopzone. De initiële mechanismen voor de meest voorkomende dijkbekledingen zijn beschreven in de volgende artikelen:

• Fenomenologische beschrijving steenzetting buitentalud
• Fenomenologische beschrijving asfaltbekleding buitentalud
• Fenomenologische beschrijving grasbekleding buitentalud
• Fenomenologische beschrijving grasbekleding binnentalud
• Fenomenologische beschrijving breuksteenbekleding.

Voor gedetailleerde informatie over hoe om te gaan met stortstenen wordt verwezen naar de Rock Manual.

Na het falen van de dijkbekleding kunnen eventuele aanwezige onderlagen uitspoelen en kan het kernmateriaal van de dijk eroderen. Erosie van het kernmateriaal kan uiteindelijk leiden tot bresvorming. In dat geval verliest de waterkering zijn waterkerende functie en wordt gesproken van falen.