Klassieke methoden versus PLAXIS
Uit een vergelijking van de klassieke ontwerpberekening (HOMBERG) met een ontwerp- analyse met behulp van PLAXIS (ongedraineerd) van de kistdam in Hardinxveld- Giessendam is gebleken dat de PLAXIS-analyse lagere veiligheden oplevert dan de klassieke aanpak [61]. Een mogelijke oorzaak is dat in Plaxis bezwijken altijd plaatsvindt volgens het bezwijkmechanisme dat de laagste veiligheidsfactor oplevert.
Berekeningen met klassieke modellen kunnen resulteren in een hogere veiligheidsfactor, met name als verschillende bezwijkmechanismen elkaar kunnen beïnvloeden, zoals bij de kistdam in Hardinxveld-Giessendam het geval is. Een herberekening met de probabi- listische aanpak volgens Bakker leverde overigens op dat de kistdam niettemin voldoende veilig is.
Een andere mogelijke oorzaak kan zijn, de aanname in de PLAXIS-analyse, dat de kistdamvulling ongedraineerd reageert op belasting door het buitenwater.
Dit is een plausibele aanname, gezien de aard van het materiaal van de vulling (dijksma- teriaal, klei). In de klassieke ontwerprekenmodellen wordt uitgegaan van korrelig materiaal, dat gedraineerd reageert.
