Karakterisering sterkte - Modellen

De karakterisering van de sterkte van het gras die in deze paragraaf wordt gegeven wordt ook gebruikt voor de toetsing van erosie van het binnentalud bij golfoverslag.

De belasting wordt gevormd door een significante golfhoogte en de tijd dat deze belasting aanwezig is (zie paragraaf 4.3). De sterkte wordt gevormd door een combinatie van klei en gras, welke bij een bepaalde belasting (golfhoogte) kunnen standhouden. Het beoordelingsmodel vergelijkt de belastingtijd tk met de standtijd van de bekleding. Het volledige standtijdmodel [26] geeft tevens de erosiediepte afhankelijk van de sterkte en de belasting, echter in dit rapport wordt het beoordelingsmodel beperkt tot de sterkte van de toplaag, waaronder de graszode. De sterkte van de klei onder de toplaag hoort bij reststerkte, die hier niet zal worden beschreven.

De karakterisering van de sterkte van de klei is beschreven in paragraaf 3.3.2. Er wordt onderscheid gemaakt tussen stevige klei (sterk) en schrale klei (zwak) [26]. Er mag in de klapzone geen grond worden gebruikt ‘ongeschikt voor bekledingen’ welke in dezelfde paragraaf wordt gedefinieerd.

De kwaliteit van de graszode wordt onderverdeeld in drie categorieën, waarbij de nadruk ligt op de dichtheid van het wortelnetwerk:

1. Dichte doorworteling: gesloten dicht doorwortelde zodelaag. Nergens onderbrekingen van een op visuele beoordeling dicht gewoven wortelnet groter dan 0,2 m (lengte in

   doorsnede van de zode). Het vergt enige moeite om een los gestoken zodeplag (ca. 0,25 x 0,3 m2) uiteen te trekken: zo blijft een plag van een dichte zode grotendeels intact bij losmaken van de ondergrond met een spade;

2. Open doorworteling: open doorwortelde zodelaag waarin er plaatselijk verdichtingen van een visueel overigens wijd gewoven wortelnet zijn. De zode valt uiteen bij loskomen van de ondergrond of valt uiteen bij geringe kracht. Slechts met de nodige voorzichtigheid kan een intacte plag (ca. 0,25 x 0,3 m2) van de graszode gestoken worden met een spade (behalve als de grond in natte toestand veelvuldig is betreden);

3. Fragmentarische doorworteling: Fragmentarisch doorwortelde zodelaag waarin slechts plaatselijk verdichtingen van een visueel wijd gewoven wortelnet zijn en de

   wortelmat vaak over meer dan 0,2 m afstand nagenoeg of geheel afwezig is. Het is bijna niet mogelijk een intacte plag (ca. 0,25 x 0,3 m2) van het grondoppervlak te nemen (behalve als het oppervlak uit betreden, vochtige kleiige grond bestaat). Onder deze categorie vallen naast slecht beheerde grasbekledingen ook kale grond,

   ruigtebegroeiing, tuintjes, parken.

   De kwaliteit van de grasbekleding op een talud wordt grotendeels bepaald door het beheer ervan. De verschillende beheersvormen en de resultaten ervan voor de grasbekleding worden beschreven in Paragraaf 3.2 en Paragraaf 3.4. Strategieën van maaien, hooien, beweiding en kunstmestgiften zijn dominante parameters in het beheer. Daarnaast kunnen het daarbij ingezette materieel en bepaalde details van beweiding grote effecten hebben op de kwaliteit van de grasbekleding.

   De veel voorkomende begroeiingtypen voor de drie categorieën zodekwaliteit kunnen worden herkend met visuele inspectie. Zo’n visuele inspectie omvat het schatten van de bedekking van recentelijk gemaaid talud bij het lopen over de grasmat en, vooral als het gras hoger dan ca. 0,1 m staat, regelmatig in meer detail de dichtheid van de begroeiing aan het grondoppervlak na te gaan.

   De representatieve plantafstand wordt hier als criterium gehanteerd voor de mate van openheid van de begroeiing. De representatieve plantafstand is het visueel globaal geschatte gemiddelde (voor een stuk van zo’n 0,3 x 0,3 m2) van de afstand tussen planten waar deze

   uit de grond komen. Grasbekleding met een bepaalde plantafstand kan goed herkend worden bij het lopen over de grasbekleding, maar vergt daarbij regelmatig controleren door plaatselijk het grondoppervlak van het talud zelf te bekijken. De kwaliteit van de wortelmat kan bij twijfel gecontroleerd te worden met het steken van een plag voor representatieve strekkingen met dezelfde aanblik. Deze controle kan nodig zijn omdat de bovengrondse plantendelen niet altijd eenduidig de doorworteling representeren. De controle verschaft daarnaast informatie over eventuele afwijkingen in de opbouw van de zode en aard van de grond in de zode die, waar nodig geacht, genoteerd kunnen worden.

   De begroeiing die karakteristiek is voor deze drie graszodecategorieën is als volgt beschreven:,

   1. gesloten graszode: Op het oog continue grasmat gedomineerd door grasblad en met, naar globale visuele inspectie, een representatieve plantafstand minder dan ongeveer 0,1 m, welke in niet meer dan 10 % van het oppervlak tot 0,2 m mag bedragen. Er mogen niet meer dan 2 ondiepe (minder dan 0,1 m) beschadigingen per vierkante meter van de grasmat groter dan 0,15 x 0,15 m2zijn en gemiddeld over 25 m2niet meer dan 5 van zulke gaten.

   2. open graszode: Op het oog continue grasmat gedomineerd door grasblad en met, naar visuele inspectie, een representatieve plantafstand minder dan ongeveer 0,1 m,

      welke in niet meer dan 25 % van het oppervlak tot 0,25 m mag bedragen. Er mogen niet meer dan 2 ondiepe (minder dan 0,1 m) beschadigingen per vierkante meter van de grasmat groter dan 0,15 x 0,15 m2 zijn en gemiddeld over 25 m2 niet meer dan 5 van zulke gaten.

   3. fragmentarische zode: Taludbegroeiing met meer dan 25 % van het oppervlak plantafstanden groter dan 0,25 m, veelal slechts individuele, losstaande planten, of pollen waartussen eventueel bodembedekkende kleinere planten die geen gesloten grasmat vormen.

   Het beheer is ook de dominante factor voor de mate van ruwheid van een dijktalud met grasbekleding. Een gesloten graszode vormt zich niet als het microreliëf (binnen 1/10de m2) meer dan ongeveer 0,1 m is (zie Paragraaf 3.4.3). Een op het oog voldoende glad talud is daarom een voorwaarde voor een voldoende gesloten graszode, naast de effecten ervan op hydraulische condities.

   Bij twijfel over de graszodekwaliteit op basis van de visuele beoordeling kan de kwaliteit van de wortelmat en daarmee de graszode op een eenvoudige manier worden gecontroleerd door op een representatieve locatie in een homogeen geachte strekking van het talud een plag uit te steken.

   Er wordt met een geschikte spade een stuk zode losgesneden van ongeveer 0,25 x 0,3 m, die als plag van 70 - 100 mm dikte wordt opgetild, de kwalificatie van de doorworteling is als volgt:

   • Dichte doorworteling: Het vergt enige moeite om een losgestoken zodeplag (ca. 0,25 x 0,3 m2) uiteen te trekken: zo blijft een plag van een dichte zode grotendeels intact bij losmaken van de ondergrond met een spade;

   • Open doorworteling: Slechts met de nodige voorzichtigheid kan een intacte plag (ca. 0,25 x 0,3 m2) van de graszode gestoken worden met een spade (behalve als het vochtige keiige grond die is verdicht bij betreden of het steken zelf);

   • Fragmentarische doorworteling: Het is bijna niet mogelijk een intacte plag (ca. 0,25 x 0,3 m2) van het grondoppervlak te nemen (behalve als het vochtige kleiige grond betreft die is verdicht bij betreden of het steken zelf).

   Het spreekt vanzelf dat de zode na beoordeling teruggeplaatst en aangedrukt wordt!